"Jak to jest być
człowiekiem?
spytał ptak
Sama nie wiem:
być więźniem swojej
skóry
a sięgać
nieskończoności
być jeńcem drobiny
czasu
a dotykać wieczności
być beznadziejnie
niepewnym
i szaleńcem nadziei
być igłą szronu
i garścią upału
wdychać powietrze
dusić się bez słowa
płonąć
i gniazdo mieć z
popiołu
jeść chleb
lecz głodem się
nasycać
umierać bez miłości
a kochać przez śmierć
To śmieszne odrzekł
ptak
wzlatując w
przestrzeń lekko"
Józef Chełmoński "Królestwo ptaków"
