Kolejne lato

Moje kolejne lato , kolejny lipiec

Kolejne wakacje, urlopu czas

Słońce tumani  upałem

Trawa zielona i maki  czerwone

Niebo błękitne, łąki zielone.

Dzień długi, a  wieczorem

Sierp księżyca -mały żagiel

Sunie przez niebo- morze

Chłonę  obrazy, barwy, odgłosy.

I nie usłyszę juz brzęku kosy

Nie zadźwięczy kołami

Wóz drabiniasty po miedzy

I snopy nie staną na polu.

Przeminęło, odeszło,  pamięć

chwyta ulotne chwile

Mija mnie szybki samochód

Dom  zieje pustymi oknami.

Trawa zielona, maki czerowne

Mniej szumu wiatru w kłosach

Jeszcze atole na mapie nieba

te same. Te same?

Stare domy

Stare domy są jak opuszczony człowiek

Puste okna, bez wyrazu

Po strychu hula wiatr.

Skrzypią drzwi , klamki urwane

skoble wiszą, a  kłódki zardzewiałe

jakby spływała po nich krew.

Nikt już tu nikogo nie odwiedzi

Nie pozdrowi, nie siądzie przy stole

Resztkami drewna ktoś palił ognisko 

Butelki po piwie, wokół pogorzelisko

Stara firanka już bez wzoru wisi smętnie.

Gospodyni kupiła ją, by było odświętnie.

Bo kiedyś tu był  gwar, tupot , krzyk

Ogród zadbany, świeża woda w studni

Kiedyś przy stole rodzina siadała 

Do wspólnej kolacji.

Nad dachem powiewał dym.

Szczekał pies, gruchały gołębie.

Płynie woda, czas płynie

Ludzie przychodzą i odchodzą

Rodzą się i umierają.

Dom umiera, gdy zostaje pusty.

Plany przestrzenne nie obejmują

Ludzkiej pamięci i tego,co było.

-To tylko ruina- mówi rzeczoznawca

-Tylko ruina.

zdjęcie z domowego archiwum, ruina domu w okolicach Kazimierza Dolnego