Mamo...

Mamo..

Smutno mi

Bez Ciebie

Jak Villas śpiewała

Smutno mi...

Ty w niebie

Na wiecznym urlopie

Pewnie chodzisz

Alejkami wśród chmur

Zorzą rankiem

Jaśniejesz mi !

A wstać się nie chce...

O, jeszcze wykroić sny

Jak Twoje szarlotki

Napawać się dotykiem

Twych ciepłych rąk

Może przyjdziesz

Ścieżką przez łzy

I uśmiechniesz się.

2019

Z archiwum domowego- taki colage

Moje malowanie, wybrane ..

7

W oknie... Oczekiwanie

Patrzyła wciąż w okno. Wysłali męża na front już ponad pól roku temu. Przysyłał listy, czekała na nie niecierpliwie, wybiegała na schody, gdy tylko pojawił się listonosz. Pytała od razu albo on uprzedzając, kiwał głową smętnie lub powiewał kopertą.  Rozrywała ją pośpiesznie. Czytała zachłannie kilka razy , znała je wszystkie na pamięć. Wiesz, kochanie dziś nad ranem przyśniłaś mi się, byłaś taka wesoła. Kwitły kwiaty, potem nagle rozmyło się wszystko. Tęsknię, kocham, całuję czule. Johann.

Nie nabawili się swoja radością długo. Ślub wzięli w sierpniu 1939 r. Brat Johanna wciąż podczas wesela śpiewał te już osłuchane pieśni patriotyczne. Wciąż gadał , gadał jakby on był najważniejszy, jego ukochana Anna i  ich prawdzie nordyckie dzieci. Do swej bratowej miał wciąż uwagi, by sobie utleniła włosy. Johann w końcu poprosił go, by przestał tyle pic i nie obrażał jego młodej żony.

-Dobra, dobra- gderał Rudi i drapał się po opasłym brzuchu.  Impreza nie trwała długo. Przyjechali  do zajazdu zaraz po ślubie nowym samochodem Rudolfa.  Matka i reszta już czekali na nich w gospodzie. Orkiestra grała, wszyscy byli weseli, upojeni zwycięstwami Niemiec  na wszystkich frontach.

I  niebawem nim zdążyli uwić sobie gniazdko , zabrali go. Johann  założył mundur i pojechał gdzieś na wschód.  Biegła  wzdłuż peronu, on machał do niej, płakała, nie mogąc się uspokoić. Jedna z kobiet ją pocieszała, a inna starsza spojrzała z gniewnym błyskiem w oczach mówiąc:

- Nie uchodzi, by żona niemieckiego żołnierza tak mazgaiła się, on walczy dla furera, dla ojczyzny, zamilcz kobieto. Nie przynoś nam wstydu!

Wspominała tamto pożegnanie, wciąż przeszywał ją dreszcz. Matka codziennie ją odwiedzała, namawiając, by zamieszkała z nimi do powrotu męża, ona zaś stanowczo odmawiała. Gdyby nie wizyty bliskich, leżałaby w łóżku, nic nie jadła. Piła tylko kawę, wstawała zaś , gdy tylko słyszała znajome kroki listonosza.

Stawała w oknie wypatrując, czy nie pojawia się na dziedzińcu o stałej porze. Tego dnia również. Zauważyła go za daleka, odchyliła lekko firankę, zaraz zejdzie, zaraz ..może dostanie list..

Zdjęcie z portalu internetowego, autor nieznany

W okowach wiosny

Jestem w okowach wiosny

Już nieodwołalnie, nachalnie

Zachłystuję się żółcią mleczy

Seledynem brzóz, nasyconych

Malachitem traw. Mak ogniście

Dowodzi , że wiosna jest i trwa

I jeszcze rosa radości- łza

Obmyje płatki i źdźbła

Ptaki gniazda już na dobre

Założyły, niebawem młode

Wzlecą dumnie ku słońcu, 

Poczta skrzydlata obwieści

Radośnie nadejście lata.

KW. 2019

obraz- własny

Impresja

Spokój...Odbijają się obrazy w wodzie.Co iluzją? A co prawdą? Ptaki odlatują i pojawiają się, zakładają gniazda, by potem je opuścić. Czy to zorza  świtu? Czy to wieczoru światło? Cisza przed burzą? Czy już po burzy?

Zdjęcie Fine Art Photography

Jesteś

Jesteś 

Znalazłam Cię w majowy dzień

Taki zwykły

Słońce świeciło jakby 

Niczemu się nie dziwiąc

Usłyszałam głos

Jakby z innego świata...

Siedliśmy w kafejce

Miałam bluzkę niebieską

A wokół kwitły bzy...

Uśmiechałam się 

Przez łzy, nie wierzyłam

W swoje szczęście.

Bo przecież to miał

Być zwykły dzień!

Zakupy, witryny i samotny 

Powrót do domu

Samotny wieczór

Rozmowy,telefony

Sąsiadki opowieści 

O pracy w ogródku.

.........................................

Pożegnanie, bo już 

Wieczór majowy zapadał

Pożegnanie bez końca 

Dłoń moja ucałowana 

Oszołomienie

I już tęsknota do

Kolejnego spotkania.

KW, 2019

grafika- darmoweobrazy

Majówka

Majówka, wokół rumianki.

Łąka - zielony stół w kwiaty

Białe nakryty. Uczta

Dla oczu. Nad głową

Trele kosa, ja prawie bosa

Trele, śpiewy, dzwoni i cisza!

Leżę w trawie, niebo

Nade mną,  jak dziewczyna

Sprzed lat wiję wianek

Z jaskrów i mleczy

Moja majówka, co leczy

I barwi szarówkę dnia.

2018

zdjęcie - tapetous