Łzy Wenus

Zawisła Wenus na huśtawce
Księżyca, zazdrośnie migocą
Gwiazdy, sierp zdrajcą
Okrzyknęły, kłótni sprawcę.

A Wenus przyćmiła blaski
Odległych, zimnych gwiazd
Dumnie  czekała na oklaski
Na wiernych fanów zjazd.

Fety się piękna nie doczekała
Bo sierp rumiany, zmęczony
Odszedł strudzony. Ona szalała
Aż unsęla , poznała smak słony.

zdjęcie- ESO 

Dywagacje kobiety dojrzalej. Smycz

Dni robiły się coraz dłuższe, ale mróz mocno trzymał. Słońce jakby silniej przygrzewało, studzone jednak podmuchami siarczytego wiatru. Pola przypominały niedabale dzierganą serwetkę. Tu i ówdzie bardziej lub mniej przyprószone śniegiem grudy ziemi tworzyły zimowy wzór. Ściana lasu odcinała się szarą smugą od błękitnego nieba. Spacer nie był za długi, kobieta wystawiała twarz do słońca, w górach na stoku pewnie się opalają- pomyślała. Pies domagał się powrotu, łapki marzły, węszył po drodze mniej lub bardziej mu znane zapachy, poszczekiwał na odgłosy współbratymców.
-I ja jestem takim psem na uwięzi? - zapytała samą siebie kobieta.- Idę przecież wyznaczonym szlakiem, znajomą trasą. Mijam te same domy Czyżby? Skąd wiem, co jest za tamtym zakrętem? Jestem w stanie przewidzieć, kto się nagle zza niego pojawi ? Więcej wie mój  pies.  A ja nie wiem nic, nawet tego, czy dojdę  do drzwi własnego domu. Co za ironia- podsumowała swe rozmyślania. Odpięła smycz z obroży psa.

Byle do wiosny

Zaróżowiło się niebo o brzasku
Narzuty chmur jakby zastydzone
Zawisły nad drogą  strudzone
Ptaki niecierpliwe wzywają słońce.

A ono jeszcze zimne, stalowe
Promienie wzbudzają nadzieje
Przy pokłonie drzew wieje

Wciąż zimowy północny  wiatr.

Jeszcze , jeszcze ptaki się tulą
Droga opada drążona lodem
Jak wykuta w twardej skaleb
Wstęga, która poprowadzi do wiosny.

zdjęcie- ArtPeople Galery

Czarno- biało

Zima i  biały śnieg

Niebo w mlecznej mgle

Sypie się puch z wysoka

Czarne pnie i  konary drzew

Wrony na śniegu afiszują się 

 Bryłka węgla na  ścieżce.

Jak na starej fotografii

Adagio barw dwojakich

Szarość się jeszcze wkradła

W pogranicze barw

Tylko czerwony nos bałwana 

Alarmuje o mrozie.

Przenicowanie

Z moich szuflad
Przenicowanie

Prze-nicuję sobie życie
Bo zszarzało.
Przejdę na drugą stronę obłoków
Na drugą stronę gwiazd
Przejdę po moście z  zorzy
By dotkąć nieba i atlasowych
Chmur o zmroku.

Do twarzy mi będzie w promiennym
Płaszczu, księżyc doda blasku
Pod powiekami sen zajaśnieje
Zefirek ciepły włosy rozwieje.

Cichcem wrócę z daleka
Kreację codzienności przywdzieję
Przenicowany płaszcz poczeka
Przyjdzie pora, pójdę znów na spacer
Podziwiać drugą stronę chmur.

2017, styczeń

zdjęcie- galeria.tapety

Ogloszenie

Z  moich szuflad
Ogłoszenie

Poszukujemy cudu.
Może być zwykły
Żaden cud nad cudami
Nie musi nikt przybywać z darami
Zawracać kijem Wisły
Też nikt nie musi
Niech zdarzy się taki cud
Że jeden drugiemu wybaczy
Poda rękę, zburzy mur wzniesiony
Ze słów obelżywych, gniewnych
Równych  sile pocisków i kartaczy
Cud,cud  pilnie poszukiwany!
2016

Sylwestrowa noc

Sylwestrowa noc

Noc  jak inne, dziś śniegiem okraszona
Innym razem topi się w kalużach
Kreacje  zmienia w zależnosci od nastroju
Walca wywija raz ze szczotką w kuchni
To na balu - pary,  gale ,szale , brokaty...
Noc , noc, noc. Pożegnie i  powitanie.

Rano budzisz się, by usłyszeć
Jak wróble swiergocą te same
W lodówce odrobina  szampana...
Wypijmy tę resztkę, by marzenia
choć częściowo się spełniły.

Dość sznurów  i złotych rogów.
Dość rojeń samozwańczych misjonarzy.
Niech nam się darzy, niech darzy
Niech nic się już złego nie wydarzy.

Stańczyk  Jana Matejki(pinakotekazascianek)