Kobieta wstała rano. Spojrzała w okno. Zdumiona stwierdziła, że tam nie ma już nic. Nie zniechęcona postanowiła, że musi wypełnić tę pustkę.
Żyjemy w pewnym świecie, jesteśmy przekonani, że znamy go jak własną szufladę w biurku....(niedawno był Dzień Sprzątania Biurka...)
Nadajemy nazwy, tak, umiejętnie... Sprawnie się nimi posługujemy, lawirujemy wśród pojęć, znaków, komentarzy .....by nagle stwierdzić, że one nic nic nie znaczą. A my musimy się uczyć wszystkiego od nowa! To bardzo trudna nauka.
Skojarzyli mi się Aborygeni ze swoimi Ścieżkami Śpiewu. Wierzą, że jeśli nie wyśpiewają świata, nie nazwą wszystkiego co na nim co jakiś czas, świat przestanie istnieć...
OdpowiedzUsuńPoza treścią.
Dobrze, że nic nie wiedziałem o dniu Sprzątania Biurka. To mnie przerasta.
A dlaczego Aborygeni skojarzyli się? A jak w ogóle można nie wiedzieć o dniu Sprzątania Biurka?
OdpowiedzUsuń