Często bywam w tej okolicy Lublina. Przechodzę Bramą Grodzką w dół. Zostawiam piękną lubelską starówkę. W dali widnieje baszta Zamku Idę placem Zebrań Ludowych. Tu przed wojna było całkiem inne miasto. A na razie o tym nie będę mówić. Przechodzę do przejścia, już widzę to ohydne miejsce, chodnik robi się krzywy, połamany, śmiecie walają się dookoła. Ludzie włażą na siebie, w pobliżu jest dworzec PKS, zaraz dalej zajeżdżają busy, w dali wznosi się kopuła cerkwi, i lubelska Skarpa, Czwartek- najstarsza część miasta, która ze względu na tak bogatą historię powinna być bardziej zadbana…. Pośrodku między dworcem a Lubartowska rozłożyły się budy, stargany, istne targowisko, tu można kupić wszystko mydło i powidło, stare buty i widelce z wyłamanymi zębami, kilo schabu, słoik miodu i kieckę… Jakiś facio mnie pyta, czy jestem zainteresowana papierosami za 10 złoty dwie paczuszki.. Wokół wznoszą się odrapane kamienice, oblepione reklamami, zachęcającymi do kupna pasty do butów, wycieczek do Rzymu, śmieje się twarz papieża wśród tego wszystkiego. Biją po oczach procenty jakiegoś banku.
Uciekam stąd zawsze jak mogę najszybciej. Jadę do domu. Podziwiam po drodze piękne, zadbane dzielnice.
Słyszymy już tyle, jak to rajcy miasta planują zagospodarowanie okolic dworca i Placu Targowego, zmieniają się opcje, władze dzierżą raz ci, raz tamci… a te okolice nadal nie zmieniają się nic a nic. Smutne to, bo to wizytówka miasta, dużo ludzi przyjeżdża tu właśnie, wysiada i … jest pewnie mocno zniesmaczona takim wyglądem stolicy województwa. Ja też, bo bardzo kocham to miasto..
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz