Jeszcze nad sceną wznosi się pył
Jeszcze przed chwilą ktoś tu był
W zakamarkach kulis drży muzyka
Jakiś odgłos kroków, przemyka
Cień- rojenia postaci dramatu
Trzaskają drzwi, we foyer
Duszno i słodko od kwiatów.
W garderobie gwiazda
Podpisuje autografy,wypędza
Wreszcie gości, dość fleszy!
Ona sama jaśnieje promienna
Kostium wisi i znów czeka
Prapremiera niedaleka...
W drugim pokoju samotna
Aktorka, już bez pomocy
Zmywa makijaż, perukę
Zdejmuje, nie czuje nic
Prócz zmęczenia, sztukę
Zagrała, swoją kwestię
Wygłosila, jak meteor
Przmknęła. Zakłada płaszcz
Nikt nie czeka, szybko ucieka,
Do pokoju na mansardzie..
Przy kolacji powtarza swą rolę
Dramat zna cały na pamięć...
Patrzy w lustro na wpół ślepe
Zmywa z siebie dzień cały.
Wtula się w sen i zaczyna seans
Gra role- niezagrane, oczekiwane.
2019. KW.
Zdjęcie-galeria internetowa
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz