"Szelest książki "

24 kwietnia-Światowy Dzień Książki

Moja pierwsza książka.. Pewnie jej nie pamiętam. Jedynie, że ktoś mi czytał- zapewne siostra lub mama, wiersze dla dzieci- wspaniały Tuwim i Brzechwa. Była seria książek – „ Poczytaj mi , mamo”. W przaśnych czasach PRL-u nawet te bajki dla dzieci nie były kolorowe, często na lichym papierze, ale chłonęło się każde słowo. Rodzice w trudnych  czasach powojennych uczęszczali  do szkoły, brakowało nawet podręczników. Mama wspominała, że zostawali specjalnie po lekcjach i czytał ktoś głośno uwielbianą lekturę. Taki seans literacki. A ja kiedy ogarnęłam technikę składania liter w całość , w zasadzie czytałam wszystko,  co mieliśmy w domu i to, co było w małej bibliotece szkolnej. Nieoceniony Elementarz M. Falskiego. Atlas geograficzny był też wspaniałą podróżą po mapach, czytało się nazwy odległych zakątków świata, marzyło o rejsie gdzieś do Australii lub na Grenlandię!  W kiosku Ruchu  można było kupić Misia i Świerszczyk. Nie zachwycał mnie Andersen. Baśnie były smutne, przygnębiające. Teraz już wiem, dlaczego takie są, inaczej je odczytuję. Za to „Akademia Pana Kleksa”  wspaniała, choć  też finał smutny. Potem były „Dzieci z Bullerbyn”, "Karolcia" i jej cudowny błękitny koralik. Czytało się cykl o Muminkach,  Doktorze Dolittle, który gadał ze zwierzętami. Zabawiał  wesoły figlarz Tomek Sawyer. Z czasem Ania i jej Zielone Wzgórze… I masa tzw. książek młodzieżowych- K. Siesickiej, losy bohaterów I. Jurgielewiczowej. A potem więcej, więcej postaci, Prus – jego rzewna opowieść o Antku, Anielce. I Janko Muzykant Sienkiewicza– okrutny los spotyka dziecko, które chce tylko zagrać na skrzypcach. Z tamtych czasów utkwił mi w pamięci „ Tadeusz” Orzeszkowej. Lubowałam się jakoś w tych nieco smętnych historiach, rzewnie niemal płakałam nad losem i Karuska, i Zenka , którzy szukali  domu, Tadzia zagubionego w trawie nad wodą, by w końcu zniknąć  w tych odmętach bezpowrotnie…Nie, dalej już nie potoczy się moja opowieść, bo to miała być ta pierwsza książka. Jeszcze pamiętam z biblioteki szkolnej cudowne kolorowe wydanie- chyba jakiś przedruk z brytyjskiego wydania encyklopedii dla dzieci. Britannica, chyba. Uciekł gdzieś tytuł. Ale widzę tę wielką księgę z pięknymi ilustracjami. Czy dziś dzieci ze smartfonami zwróciłyby uwagę na to dzieło? Szelest papieru. Uwielbiam. Jak  w jednym z wierszy – nie pamiętam już czyj to był- książka zaprasza:   „ …Witam cię kartem szelestem, tytułem na pierwszej stronie…byś wziął mnie w swe ręce i czytał”. 

grafika- pinterest