Niebo jak klosz
W gustownym oranżu
Gasnącego słońca
Drzewa w oddali
Lampion zdobią
Koronkowym splotem
Powietrze tchnie
Powiewem łąki
Róż już umyka..
Niebo zamyka
Dzienne podwoje
Teraz noc rozwija
Ciemny błękit
Aż po granatowe
Zwoje, po nim już
Zstępuje w gwiazd
Blasku. Niknie cień
I kolory bezimienne
Nienazwane, niepojęte
dotrwać muszą do brzasku...
zdjęcie- tapetus.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz