Codzienność

Siedział nad gazetą, wertował ją codziennie każdego popołudnia. Wracał wyczerpany   po pracy. Muskał żonę w policzek. Ona podawała obiad. Jedli w milczeniu. Uciszał dzieci, by nie krzyczały, bo jest zmęczony. Szły do swego pokoju. Początkowo okazywał zainteresowanie ich zabawami, pomagał,  gdy chorowały. Zawoził na szczepienia i kontrole. Odwiedzali jej rodziców. Dzieci ubóstwiały babcię.
Z czasem zaczęły się natarczywe pytania syna, niby proste, ale brakowało ojcu konceptu na logiczną odpowiedź. Zazwyczaj zwracał się wówczas do żony, by zabrała  syna lub kazał, by chłopiec  sam wymyślił zabawę dla siebie i siostry. Cykał zegar, dzieci gaworzyły obok w pokoju. Ona słuchała radia. Potem wyszła do siebie , chwilę rozmawiała z matką. Szykowała dzieciom deser z owoców.  On cały czas czytał lub drzemał w swoim  fotelu. Czasem czymś podekscytowany komentował głośno. Zwracał się do niej z uwagami o jakichś politykach , ale ją to nie  interesowało. Wydawała z siebie jakieś utarte zdania, monosylaby...
Stała nad zlewem, patrzyła w okno i przypominała sobie , jak wieczorami spacerowali po plaży,  nie był zmęczony, zawsze zabierał ją na przejażdżkę, gdy wracał z pracy. Teraz nawet w  weekendy trzeba bylo go wyciągać na popołudniową wycieczkę. Z kranu kapały krople, liście azalii drżały, zasłoniła firankę.
Drgnęła czując, jak kładzie na jej szyi rękę, muska wargami jej włosy. Ona błogo przymyka oczy.
Po chwili słyszy:
- Co zjemy na kolację?

   
                                       Obraz- Edward Hooper, Room in New York