Zrzucam szarą sukienkę
Codzienności. Owijam się
W barwną tkaninę, kolory
Jak mienią się wokoło
Metamorfozy cud!
Śmiech słyszę bez drwiny
Lekko mi, jaki spokój...
Podaje mi ktoś dłoń
I ja uśmiecham się doń
Bez ironii, politowania
Jeden drugiemu się kłania
Niczego nie zabrania.
Jakaś mgła opada...
Suknia ma szara znów
Twarze złe obok też.
A tamto- tylko miraże
Ulotne chwile- na chwilę.
2018 r.
Galeria tapet
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz