Ponad dwumiesięczny pobyt w domu uświadomił mi, że zaczynam się bać wychodzenia na ulicę. Boję się ludzi, podawania ręki?! Wczoraj pierwszy raz pojawiłam się "w realu" w pracy. Zobaczyłam po tak długim czasie miejsce i dawno niewidzianych ludzi. Radość podszyta strachem. Wszyscy są z jednej strony- złaknieni kontaktu z drugim człowiekiem, ale w tyle głowy wciąż obawy, bo te pojemniki z płynem dezynfekującym, bo maseczki, bo rękawiczki... I niepewność . I pytania- kiedy to się skończy? Kiedy bez masek, bez obaw, tak zwyczajne wyjdę do sklepu, pracy, do sąsiada? Zdominowała nas pandemia, nawet teraz kiedy łagodzone są obostrzenia, właściciele zakładów fryzjerskich narzekają na brak klientów. Jak długo realne zagrożenie potrwa i jak długo to będzie poczucie niepewności? Pandemia koronawirusa i strachu...
poniżej- zdjęcie własne
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz