A kiedy...

A kiedy minie czas zarazy

A kiedy spadną maski

I wreszcie usłyszymy,

Że to już pora opuścić

Nasze klatki domów

Ciasnych mieszkań

Nie będziemy wierzyć

Myśląc, że to masowy sen!

Podamy sobie ręce bez obawy

Siądziemy blisko przy kawie

Pierwszy łyk i następny…

Deptakiem pójdzie tłum

Ach, barwne apaszki i suknie

Zawisną w wystawowym oknie!

Docenimy wreszcie i uśmiech,

I gderanie sąsiadki

W kolejce po chleb się ustawimy

Gawędząc o wszystkim i niczym

Dzieci do szkoły pójdą znów rano

A matka będzie czekać z obiadem

Na ich powrót, nie obrazi się za

Złe stopnie..

Bo będzie wreszcie normalnie

Bo będzie wreszcie zwyczajnie…

zdjęcie- galeria internetowa