Koronawirus może dopaść każdego- od biedaka śpiącego pod mostem po ministra, premiera kraju. Oto prawa demokracji i zasady równości w obliczu epidemii. Nie ma tu żadnych przywilejów, no, chyba że w dostępie do dobrej kliniki, szybkich testów. Jednak tak naprawdę nie mamy leku, nie mamy wciąż panaceum na tę zarazę. To sprawia , że zamknięci w złotych klatkach zniesmaczeni są sytuacją wielcy tego świata jak i ludzie obawiający się tego, czy będą mieć pracę, ale i ci żyjący w schronisku dla bezdomnych. Człowiek to istota społeczna, zastanawia mnie , na jak długo wytrzymają niektórzy tę izolację przymusową. We Włoszech, Hiszpanii niesubordynacja pokazała , że można przypłacić zdrowiem, a nieraz życiem niechęć do odgórnych nakazów siedzenia na tyłku i nieporuszania się.
Ile jeszcze wytrzymamy? W wielkich centrach i w małych miasteczkach? Frustracja dopada i ludzi nauki. Czasem mam wrażenie , że poruszają się jak dzieci we mgle, jak zagubieni wciąż szukający światełka w tunelu. Oni też dopiero uczą się, jak postępować wobec tej pandemii, jakie podejmować kroki, jakich przestrzegać zasad. Może lek jest bardzo prosty, może mamy go w zasięgu ręki, a nie mamy o tym pojęcia…
Na razie świat jakby wstrzymał oddech i…czeka, czeka na jakiś dobry znak , sygnał. Nie mamy ochoty nawet cieszyć się w te Święta. A zbiegają się święta niemal wszystkich trzech najważniejszych religii – żydowskie Pesach, chrześcijańska Wielkanoc, w kwietniu rozpocznie się też Ramadan u muzułmanów. Wznieśmy zatem i modły w różnych językach, w różnym obrządku, ale o to samo. ..
fot. galeria internetowa
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz