Świat jest teatrem, aktorami ludzie,
Którzy kolejno wchodzą i znikają.
W. Szekspir
Dzień Teatru ustanowiono w czerwcu 1961 roku pod auspicjami UNESCO . Dzień obchodów ustalono na 27 marca, w rocznicę otwarcia Teatru Narodów w Paryżu. Od tego czasu Dzień Teatru jest obchodzony rokrocznie przez ponad sto narodowych ośrodków ITI na całym świecie - tyle w kartce z kalendarza... W czasach PRL-u- obchodzono święto w maju, potem zmieniono datę obchodów. Teatr -dziedzina sztuki chyba najbardziej spośród wszystkich pierwotnie związana z elementem sacrum. Starożytni Grecy uczestniczyli w spektaklu dla katharsis, duchowego oczyszczenia, które pomagało im udźwignąć później brzemię dnia codziennego.
Katharsis- co tego zostało dzisiaj? Od starożytności teatr przeszedł wiele przeobrażeń, na pewno nie jest świątynią w pojęciu starożytnych Greków. Pojawiły się różne odmiany teatru, sposoby adaptowania tekstu, formy mogą nieraz zaskakiwać, dziwić, a wręcz szokować.
Na pewno fan Kiepskiego niewiele znajdzie dla siebie w przedstawieniach np. Lupy..Zmuszanie kogoś do uczestniczenia w spektaklu na pewno mija się z celem. Niech już lepiej fan przygód Ferdynanda obejrzy jakąś lżejszą sztukę, wtedy i wilk syty i owca cała..a może nawet i coś sacrum tu przeniknie.... Zawsze też śmieszyły mnie pracownicze wycieczki do teatru albo szkolny przymus uczestniczenia w duchowej uczcie.... Owszem, nieraz dochodzi do swoistego katharsis, następuje pozyskanie jednego fana teatru spośród bandy stu. Dobre i to, ktoś powie, ale lepiej zdecydowanie przygotować młodego człowieka do przełknięcia pewnych treści od rzucania go na głęboką wodę.
Teatr przeniknął do naszego języka. Można grać komedię. Można wykonywać teatralne gesty- nieco przerysowane, nieszczere. Mam wrażenie, że wzięło się to z czasów, gdy np. młody Reymont usilnie chciał zostać komediantem, w ogródkach kwitły teatrzyki wodewilowe, sezonowe grające lekkie sztuki. Ich jakość i poziom gry aktorskiej zostawiały wiele do życzenia... Teatr nie miał nieraz dobrego nagłośnienia, mikrofonów nie było, zatem gest grał jakby podwójnie. Czytając powieści wspomnianego Reymonta, szczególnie Komediantkę czy Fermenty można poznać atmosferę objazdowego teatrzyku. Pozycja komedianta w ówczesnym społeczeństwie do wysokich nie należała....a sam komediant, a szczególnie komediantka szanowana raczej nie była.
Jak jest dzisiaj? Teatr na pewno przegrywa z kinem, DVD, telewizją, komputerem. Mass media pochłonęły nas całkowicie, czego powodem jest choćby moja obecność tutaj.
Aktorzy teatralni to w większości ludzie bardzo dobrze wykształceni, przygotowani przez najlepszych fachowców do wykonywania tego trudnego zawodu. Szkoda, że przegrywają z bandą ludzi, którym się wydaje tylko, że są aktorami, bo grają w przereklamowanym serialiku lub występują w reklamie chodliwej firmy. Czasem można posłuchać jeszcze teatru radiowego , choć już coraz rzadziej. Stare adaptacje radiowe, te istne perełki krążą w internecie... Niedawno słuchałam Czechowa- "Trzy siostry". W telewizji czasem coś pojawi się, zazwyczaj powtórka. premiery jeśli już są , to zazwyczaj z nurtu teatru faktu, sztuka dotyczy stanu wojennego albo stalinowskich czasów, a ja już nie mam ochoty tych obrachunkowych obrazów oglądać..... Perełki jedynie pojawiają się na TVP Kultura, nawet te powtórkowe, ale perełki. Dotacje dla teatru chyba są niewielkie... Nie docenia się kultury w naszym państwie, nawet finansowo...
Pokłon, pokłon dla wszystkich ludzi teatru w dzień ich święta. W dzisiejszych czasach ich zawód to prawdziwa misja.
Polak, Węgier, dwa bratanki, i do szabli, i do szklanki - w węgierskim brzmi to Lengyel, Magyar – két jó barát, együtt harcol, s issza borát.
List, Bartok, nasz król Stefan Batory ...Mało wiem o historii Węgier, niewiele mogę tez powiedzieć o stosunkach polsko- węgierskich. Mieliśmy wspólnych królów, dobrze układały się nam stosunki sąsiedzki, bo byliśmy trochę sąsiadami...W zasadzie dostawaliśmy w kość od tych samych wrogów, więc może tak to zbliżyło narody, stąd to przysłowie....|Mam w pamięci obrazy starych kronik pokazujących wydarzenia w 1956, rewolucję, zgłuszoną krwawo przez ZSRR.
Jeszcze jako uczennica szkoły podstawowej byłam na dwutygodniowych koloniach w małej miejscowości nieopodal Debreczyna. To był rok 1980, niebawem miał wybuchnąć nasz polski sierpień. Wiemy , jakie problemy były wówczas z zaopatrzeniem naszych sklepów... Jako dzieci byliśmy oczarowani pełnymi półkami w sklepach węgierskich. Czekolady- nie na kartki, kawa, herbata, wędliny.... No, te ostatnie nie budziły naszego entuzjazmu wówczas.... Kuchnia węgierska też mnie nie zachwyciła, nie mogłam się wówczas przekonać do ostro przyprawionych potraw...mizerii słodko- kwaśnej. Panowały zupełnie inne obyczaje, zgoła odmienne od naszych.
Byłam zaś oczarowana krajobrazami węgierskimi, za oknem autokaru ciągnęły się kilometrami pola np. słoneczników. Na tle niebieskiego pogodnego nieba te żółte łany kwiatów wyglądały zjawiskowo...Za jakiś czas podziwiałam łany pszenicy. Rolnictwo mieli skolektywizowane, dlatego uprawy wyglądały inaczej niż u nas. Nie były to małe poletka, posiekane różnorodnie...
Nie zapomnę też jeszcze jednego obrazka. W jednej z miejscowości spotkaliśmy grupę turystów z ZSRR, był wieczór . siedzieli przy stole jakiejś restauracji pod gołym niebem, śpiewali, Węgrzy popatrywali na nich chmurnie. Co jakiś czas w stronę stolika Rosjan leciały puszki po piwie, pety... Opiekunowie szybko nas stamtąd zabrali. Nie wiem, jak skończyło się to spotkanie...
W każdym bądź razie to był początek końca. Mimo że na każdej budzie niemal wisiały u nich czerwone gwiazdy, rządziła ta, a nie inna opcja, zbliżał się nasz sierpień.
Światowy Dzień Wody (World Water Day))- został ustanowiony przez ONZ w 1992r. Powodem był fakt, że ponad miliard ludzi na świecie cierpi z powodu braku dostępu do czystej wody pitnej.
Zazwyczaj nie doceniamy dobra, jakim jest np. woda. Na pustyni kropelka wysycha w ułamku sekundy...
Cicha woda brzegi rwie
Żyć o chlebie i wodzie...
Od wody żaby się w brzuchu lęgną
Nie pragnie, kto wody pić nie chce.( Knapski)
Ażeby po nas zostały Opowiadanie Mrożka "Woda"-jedyne w swoim rodzaju, groteskowe i jednocześnie tak prawdziwe.. Kapiąca woda z kranu, ile może wywołać dodatkowych problemów...
Woda- żywioł, siła, dobro, życie bez niej nie istniałoby...
http://chomikuj.pl/geodominik/S*c5*82uchowiska+%28polecam%29/Mro*c5*bcek+S*c5*82awomir
Kazimierz Dolny, luty 2011
Nie będę pisać o rzeczach, które można znaleźć w każdym przewodniku czy encyklopedii. Mnie najbardziej urzekła magia tego miejsca... najbardziej lubię odwiedzać Kazimierz, kiedy jeszcze nie ma sezonu turystycznego albo na tygodniu, kiedy jeszcze nie ma tłumów odwiedzających. Na wizytę w Kazimierzu każda pora jest dobra- pięknie tam jesienią i latem, zima też cudownie przystraja dachy w Rynku. Wiosną można podziwiać wąwozy obsypane pierwszymi kwiatami. Deptak nad Wisłą przyciąga do pierwszych spacerów... Niebawem przylecą bociany. Czasem powieje zimnem od rzeki, zima o sobie jeszcze przypomina, dobrze pójść na kawę Do Dziwisza albo do którejś kafejki w Rynku. Obchodzimy urocze sklepiki, galerie... Jeśli pogoda dopisuje, wspinamy się na Górę Trzech Krzyży, które stoją tu , by upamiętniać chwile przykre, ale i jednocześnie te, w których udało się pokonać zło....Podziwiamy panoramę miasta. Odjeżdżam zawsze z przekonaniem ,że tu niebawem wrócę...
|
Kawiarenka U Dziwisza |
|
Ruiny zamku |
Deptak nad Wisłą
|
Rynek |
|
Podcienia w Rynku |
|
Dodaj napis |
|
Wisła przybiera niebezpiecznie.... |
|
Kazimierska Fara |
|
Fara |
|
Kamienica pod św. Mikołajem i Krzysztofem |
|
Kazimierz- miasto z duszą, niepowtarzalne.... |
Kobieta spotkała przyjaciółkę z dzieciństwa.Umówiły się, że podczas kolejnego przyjazdu w rodzinne strony przyjaciółka musi ją odwiedzić.Wreszcie doszło do spotkania, zupełnie przypadkowego....Siadły przy kawie, obejrzały zdjęcia, wspomniały czasy dawne i dawniejsze.... Wypiły drinka.Przyjaciółka opowiadała o swojej pracy. Jej mąż zrobił karierę. Kupili kilka nieruchomości, inwestowali. Mąż zmieniał zegarki w zależności od typu negocjacji.
Po kolejnej kawie pożegnały się.Przyjaciółka zostawiła swą wizytówkę. W terminarzu nie miała chyba już miejsca na spotkanie z przyjaciółką z dzieciństwa.
Kobieta odwiedziła miejsce, które opuściła dawno temu jako mała dziewczynka.
Jakże zdumiona była przemianą. Spotykała wciąż po drodze obcych ludzi. Wszystko wydawało się być inne. Niby to samo miejsce , ale nie to samo....
Gdy weszła do swego dawnego domu, poczuła się jak Alicja z powieści Carrolla, kiedy bohaterka połknęła tajemniczy eliksir,który sprawił, że urosła do ogromnych rozmiarów....
Kobieta wracając pomyślała, że jedynie w pamięci zachowujemy to, czego już dawno już nie ma...
