Jak bardzo mnie bawiły przygody Tomka, jego niefrasobliwość, nieposłuszeństwo wobec cioci, a pomysłowość chłopca była nieograniczona... Podziwiałam go, jak malował płot rękami kolegów. Genialne! Wydawało mi się, że ktos taki pokona wszelkie przeszkody. I ... rzeczywiście tak było. Wyprawa na cmentarz z Huckiem, spotkanie się w oko w oko z mordercami, przysporzyło chłopcom niemało kłopotów, ale oni sobie świetnie poradzili. Przez jakiś czas nawet jak Robinsonowie przebywali na wyspie, uciekając wcześniej z domu. A scena, jak Tomek podsłuchuje ciotkę, a potem opowiada jej wszystko,mówiąc, że w śnie proroczym to usłyszał. Ciocia wierzy mu bezgranicznie, ale i tak kłamstwo Tomka się wychodzi na jaw. No, to tylko Twain mógł coś takiego wymyślić...Tomek jest też bardzo uczuciowym chłopcem, wciąż się w jakiejś dziewczynie kocha, raz w Becky,raz w Amy. Jego kieszenie są pełne skarbów, śmieci, sznurków, korków, kapsli, wyrwanych zębów i masy innych cudów.
Twain opowiada o przygodach młodego bohatera z humorem, ciepłym humorem, aprobującym wszelkie wybryki chłopca.... Bo Tomek to chyba mały Mark Twain, który dzieciństwo spędził na południu USA. Pływał dużo po Missisipi, wcześnie musiał podjąć pracę.
Pisarz o wielkiej pogodzie ducha- "Jeśli mówisz prawdę, nie musisz niczego pamiętać"- mawiał.
Przygody Hucka już tak mnie nie oczarowały jak Przygody Tomka... sama nie wiem, dlaczego... Bardzo podobał mi się też "Siedemnastolatek" tegoż autora.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz